Rezerwa

Historia Koła Łowieckiego "Knieja" w Szczecinie

Utworzenie koła


W dniu 2 kwietnia 1954 r. w lokalu Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Szczecinie przy ul. Łukasiewicza 1 odbyło się pierwsze organizacyjne zebranie naszego koła. Członkowie Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Szczecinie oraz pracownicy Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych, utworzyli "Koło łowieckie przy WRŁ".  1 maja 1954 roku wydano czlonkom legitymacje.
 

Pierwszy zarząd

Zebrani postawili sobie za cel uprawianie prawidłowego łowiectwa, postępowanie ściśle wg statutu PZŁ, prawa łowieckiego, etyki myśliwskiej oraz zwyczajów i tradycji łowieckich. 

Wpisowego do Koła nie pobierano. Każdy z członków zobowiązał się, że od chwili podpisania umów na dzierżawę obwodów łowieckich, wpłacać będzie do kasy Koła 100zł miesięcznie jako tymczasową składkę. Stanowiło to wówczas około 1/6 miesięcznego wynagrodzenia za pracę. W skład pierwszego Zarządu Koła weszli: 

Julian Gryczuk - prezes 
Zenon Karbowiak - łowczy 
Tadeusz Świerczewski - skarbnik 
Zdzisław Marszałek - sekretarz 

Obwody łowieckie

Na początku istnienia Koło otrzymało zgodę na dzierżawę obwodów nr 13 (Nadleśnictwo Głusko) oraz nr 21 (byłe nadleśnictwo Stare Sieczno), aby to już w 1954r. zgodę tą stracić. 

Okazało się, że oba te obwody zakwalifikowano do "obwodów hodowlanych" nie podlegających dzierżawie. Po długich naradach Walne Zgromadzenie Koła postanowiło, że Koło wydzierżawi dwa z trzech jeszcze wolnych obwodów. Pierwszy nr 46 (dziś 108) na terenie Nadleśnictwa Resko i drugi nr 99 (dziś 186) na terenie Nadleśnictwa Dobrzany. Trudny był do nich dojazd, a w przypadku obwodu w Dobrzanach stan zwierzyny byi opłakany z uwagi na wybicie zwierzyny przez przedstawicieli ówczesnych władz terenowych... takie to byty czasy.

Rozpoczęto właściwe gospodarowanie populacjami zwierzyny oraz walkę z kłusownictwem. W roku 1955 zatrzymano grupę kłusowników (w tym myśliwych spoza naszego kota), a nadanie sprawie rozgłosu pozwoliło na zlikwidowanie nielegalnego strzelania zwierzyny. 0 tym, jak dużo pracy włożono w zagospodarowanie obwodu Dobrzany, świadczy fakt, że z jednego z uboższych terenów, uczyniliśmy w krótkim czasie jeden z najbogatszych łowiecko obwodów w kraju ! 

Był też moment w naszej przeszłości, kiedy dzierżawiliśmy (przez rok) obwód polny między Pyrzycami a Barlinkiem (1956 r). W roku 1957 wydzierżawiliśmy obw. nr 73 (Lisowo) sąsiadujący z obw. nr 99. Był to teren zniszczony pod względem zwierzostanu przez poprzednich "użytkowników", pozbawionych zasad etyki i moralności. Znów wiele lat pracy i wyrzeczeń sprawiło, że mamy do dziś zasobny w zwierzynę teren. 
 
 

Lata 1970 - 1980 - obwody łowieckie

Rok 1973 był rokiem przełomowym dla kół łowieckich. Na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przmysłu Drzewnego terenowa Administracja Lasów Państwowych przekazała całokształt gospodarki łowieckiej w gestię kół łowieckich. Na skutek tego w trzech dzierżawionych obwodach przejęliśmy ogółem: 

poletek łowieckich - 8.28 ha 
poletek produkcyjnych - 10.57 ha 
Ogólna powierzchnia dzierżawionych obwodów wyniosła w tym czasie 24 443 ha, w tym:
grunty rolne ogółem - 14 288 ha 
grunty rolne PGR - 10 158 ha 
grunty rolne rolników indywidualnych - 4 130 ha 
grunty leśne ALP - 9 439 ha 
inne (wody, bagna, nieużytki i lasy PGR) - 716 ha 

Z działalności gospodarczej na uwagę zasługuje m.in. wypuszczenie do obwodu nr 46 (108) 100 sztuk bażantów, zaś do obwodu nr 73 (Lisowo) - 300 sztuk. 

W roku 1974 doszło do dwudziestolecia istnienia Koła. Koło się konsolidowało - stanowiło nie tylko zgraną brać łowiecką na polowaniach, ale także podejmującą wiele różnych przedsięwzięć gospodarczych i społecznych. Do tego czasu posadzono wiele hektarów lasów, odbudowana stan pogłowia zwierzyny - poprzez uprawy poletek, budowanie paśników czy dokarmianie. W 1974 roku Zarząd Koła przedstawiał się następująco: 
prezes - Józef Gąsowski 
wiceprezes - Karol Wysocki 
Łowczy - Zdzisław Marszałek 
podłowczy - Janusz Kokociński 
sekretarz - Józef Serdyński 
skarbnik - Józef Dobrzeniecki 

Rok 1978/1979 był najtrudniejszym w historii Koła. Bardzo długa i surowa zima, z obfitymi opadami śniegu, spowodowała poważne ubytki zwierzyny. Najbardziej ucierpiały bażanty i kuropatwy. Olbrzymie straty były również wśród saren, młodych dzików, a nawet cieląt jeleni. Doszła do tego epidemia wścieklizny, z powodu której na terenie gmin Chociwel, Dobrzany i Marianowo zamknięto polowania od trzech do szcześciu miesięcy. Ostra zima - zwana zimą stulecia - naruszyła zasoby finansowe Koła, zmuszonego do intensywnego dokarmiania zwierzyny. Wyłożono 176 ton różnego rodzaju karmy. Dojazd do łowisk był w wielu wypadkach niemożliwy. Pozostawał jedynie koń, sanie, narty i ludzkie nogi. 
 
   

Lata współczesne

W sezonie 1985/1986 "Knieja" ma za sobą trzydziestoletnią historię. Liczba członków wynosi 80 osób oraz 4 kandydatów. Funkcjonuje już ośrodek łowiecki w Ciemniku, w którym to Koło organizuje trzy razy do roku polowania dewizowe. W pozostałych obwodach posiadamy barakowozy wyposażone w łóżka, oświetlenie, ogrzewanie, lodówkę i meble. Pozyskanie zwierzyny w tym sezonie wynosi: 

jelenie - 186 szt. 
sarny - 333 szt. 
dziki - 265 szt. 
zwierzyna drobna - 189 szt. 

Koło postanowiło przejąć z zasobów Państwowego Funduszu Ziemi tę nieruchomość. W tym celu Walne Zgromadzenie Koła w dniu 3 maja 1974 r. podjęło stosowną uchwałę. W dniu 10 grudnia 1976r. naczelnik - inż. Macrian Szulc wydał pozytywną dla nas decyzję, na mocy której KŁ Knieja Szczecin otrzymało w nieodpłatne użytkowanie na czas nieokreślony zabudowane grunty PFZ o obszarze 1.51 ha oznaczone nr działek 395,397 i 398 we wsi Ciemnik, gmina Ińsko. 

Ze środków "Kniei" sfinansowano generalny remont i adaptacje obiektów na potrzeby Koła. Rozmiar robót był ogromny. Wiele prac nie wymagająch specjalnych kwalifikacji wykonywali członkowie Koła. Młyn oddawany był do użytku etapami. Najpierw piwnice oraz parter i pierwsze piętro. Na parterze znalazła się duża świetlica z kominkiem. Na pierwszym piętrze zlokalizowano 6 pokoi. Każdy z użytkowników mógł pokój odpowiednio umeblować i wyposażyć w grzejniki elektryczne i kuchenki gazowe lub elektryczne. Wodę czerpano ze studni. 

W miejscu ustronnym zbudowano podwójną sławojkę dla pań i panów. W następnym etapie, po zgromadzeniu odpowiednich środków finansowych, na drugim piętrze młyna również zbudowano 6 pokoi (z tego 5 tzw. mansardowych). W trzecim etapie w dobudówce zlokalizowano kuchnię wyposażoną w wodę i odpowiedni sprzęt oraz łazienkę. W 2001 r. została zainstalowana antena zbiorcza. Możemy odbierać kilka programów telewizyjnych. W 2003 wymieniono okno w młynie na bardziej szczelne "plastiki". W Młynarzówce również zainstalowana sanitariaty, w tym kabinę do kąpieli. Oba budynki wyposażone są w zbiorniki na ścieki. W 2001 wymieniono na Młynarzówce dach, pozbywając się szkodliwego eternitu. 

Od paru lat, w miejsce starej małej kładki na rzeczce Inie, funkcjonuje duży pomost prowadzący prosto z Młyna na polankę. Polanka pełni wiele funkcji. To tu często odbywają się pokoty, biesiady prze stołach dębowych ustawionych w literę U. Polanka posiada także kamienny ruszt do grilowania, a także krąg na ognisko. Szczególnie w lecie zbierają się przy nim myśliwi wraz z rodzinami i przeżywają piękne chwile. Polanka jest również ulubionym miejscem zabaw dzieci myśliwych. Pisząc o polance nie sposób nie wspomnieć o domku rodziny Wielgoszewskich, który jest nierozłącznym elementem tego krajobrazu. 
 
 

Zasłużeni myśliwi

Józef Gąsowski - wieloletni prezes koła, orędownik budowy stanicy w Ciemniku, członek NRŁ prezes WRL w Szczecinie 
Józef Dobrzeniecki - przez 30 lat był skarbnikiem 
Zdzisław Marszałek - ponad 30 lat łowczy koła 
Józef Serdyński - wieloletni członek zarządu koła ponad 40 lat pełnił funkcję sekretarza, członek kapituły odznaczeń PZŁ 

Członkowie Koła odznaczeni "Złomem" 

Kazimierz Waygart 
Józef Gąsowski 
Feliks Antoniewicz 
Józef Serdyński 
Zdzisław Marszałek 
Karol Wysocki 
Sztandar KŁ Knieja w Szczecinie

 

 

 

 


KOŁO ŁOWIECKIE
KNIEJA
w Szczecinie